Mieszkanie Emily.

Mieszkanie jest dość duże, ma 3 pokoje oraz kuchnię i łazienkę. Sypialnia dziewczyny ma miętowe ściany, a meble są białe. Wielkie łóżko zajmuje dość sporo miejsca w pokoju,a w prawym rogu stoi toaletka na której są porozstawiane kosmetyki. Na przeciw łóżka wisi plazma, a tuż obok stoi biała, drewniana szafa. Podłoga jest pokryta miękką i przyjemną w dotyku wykładziną. W drugim pokoju mieści się salon, ściany są karmelowe, a na środku stoi czarna kanapa przy której jest nieduży stoliczek na kawę. Pod ścianą jest wielki regał z książkami, a na parapetach okien są kwiaty. Pokój trzeci to jadalnia. Wielki drewniany stół stoi na środku a przy nim sześć krzeseł, ściany są w kolorze czerwieni. Nie ma tam wiele rzeczy, jedynie parę półek, na których stoją zdjęcia i kwiaty. Z jadalni jest przejście do kuchni, której ściany mają kolor żółci. Jest przestronna i nowocześnie urządzona. Brązowe kafelki na podłodze, dobrze dopełniają się z ciepłym odcieniem ścian. Łazienkę pomalowano na kolor jasny niebieski, a kafelki są białe. Duża wanna, a zaraz obok długi blat i ogromne lustro z ledami.

*koniec tematu*

Otworzyła drzwi i weszła do środka dość zmęczona po pracy. Zamknęła drzwi, po czym ruszyła w stronę sypialni. Padła zmęczona na łóżko i wpatrywała się przez dłuższy czas w sufit. - Muszę się rozerwać... - pomyślała i podniosła się rozglądając się po pokoju. Zdjęła fartuch, którego zapomniała zdjąć spiesząc się do domu i powiesiła go na drzwiczkach otwartej szafy. Spojrzała na zegarek ścienny wiszący na jednej z ścian, 19:00. Westchnęła cicho i wyszła z sypialni. Napuściła wody do wanny i weszła do niej. Po 30 minutach wyszła i przebrała się w coś wygodniejszego, zadzwoniła do Rin żeby do niej przyszła, chciała ją bliżej poznać.
*koniec tematu*

Gdy weszły do środka, zdjęła dość wysokie lity, które nie były zbyt wygodne. Podeszła do barku, który mieścił się w salonie.
- Czego się napijecie ? Kawy ? Herbaty ? A może coś mocniejszego? - powiedziała nalewając sobie whiskey. Dobrze wiedziała, że potrafiła nie znać umiaru jeśli chodzi o alkohol. Nie była od niego uzależniona, jednak czasami pozwalał on jej na ucieczkę od rzeczywistości. Usiadła na kanapie i wskazała miejsce obok siebie .
- Usiądźcie... - tak dawno nikogo nie gościła w swoim mieszkaniu.

-Ja poproszę kawę. Powiedziała i usiadła na fotelu. Aiko poprosiła o to samo co ona. Gdy Emily zaparzyła im kawy, rozejrzała się po pomieszczeniu.
-Ładnie tu masz. Jak utrzymujesz tak duże mieszkanie?

- Pracuje jako kelnerka, w jednej z kawiarni. - odpowiedziała i ruszyła w stronę kuchni. Po chwili przyniosła dwa dość duże kubki kawy i usiadła na kanapie obok nich popijając swoje whiskey.
- Ile już pracujecie w kwiaciarni ? - zapytała z ciekawości.

Pomyślała przez chwilę.
-hmm od jakiś dwóch lat. Spojrzała na popijającą kawę Aiko.
-Poznałyśmy się siedem lat temu. Wcześniej wędrowałyśmy mieszkałyśmy w hotelach, później mieliśmy małe mieszkanie nie daleko miasta. Postanowiłyśmy otworzyć własną kwiaciarnię, a właściwie jej ja tu tylko pomagam. Wskazała kciukiem na przyjaciółkę, która zachichotała.
-a ty? ile już jesteś w Lute?

- Mieszkam tutaj od urodzenia, jednak nie wiele wiem o tej wojnie. W sumie chyba nie chce wiedzieć więcej... - zakończyła swoją wypowiedź.
Odstawiła pustą szklankę na stoliczek i przygryzła lekko wargę.

Rozglądając się po mieszkaniu dziewczyny chciała coś powiedzieć ale nie wiedziała co.
wstała pytając się gdzie jest łazienka

- W prosto i w lewo. - uśmiechnęła się sztucznie i wyniosła pustą szklankę wkładając ją do zmywarki.
- Może macie ochotę na coś do jedzenia ? - zapytała chcąc być gościnna.

-Nie, dzięki. Zobaczyła jak Aiko idzie do łazienki i od razu zrobiła grobową minę.
-Pamiętasz jak mówiłam ci, że moi rodzice zginęli przez wojnę? Nie czekając na odpowiedź mówiła dalej.
-Chcę się zemścić, na Sierraninach. Spojrzała Em głęboko w oczy. Wyglądała na żądną krwi, już nie była tą samą spokojną dziewczynką. Była wściekłą i zawziętą zabójczyni.

Poszła do łazienki, przemyła twarz zimną wodą, spoglądnęła w lustro i poprawiła włosy. Gdy przyszła do dziewczyn zobaczyła, że coś knują, poczuła się trochę odtrącona, ale nie chciała się mieszać i usiadła z uśmiechem.

- Pamiętam... - spoważniała nagle patrząc w jej oczy. Zniknęła ta sympatyczna kwiaciarka i pojawiła się dziewczyna, która pragnie zemsty. Ha, jak to mówią cicha woda brzegi rwie. - pomyślała skrycie.
- Jak chcesz to zrobić ? - zapytała a po chwili niepewności dodała... - Może będę mogła pomóc... - na jej ustach pojawił się wredny półuśmiech. Spojrzała na wchodzącą Aiko.

Zbliżyła się do Em i cicho powiedziała:
-Chodzą słuchy, że istnieje ktoś, kto jest reinkarnacją księżniczki Ate. Nie wiem czy to prawda, ale wiem, że są ludzie którzy walczą z Sierraninami. Zamierzam do nich dołączyć. Gdy zobaczyła zbliżającą się Aiko powiedziała tylko szybko, że pogadają o tym później. Aiko starała się już kiedyś wybić jej ten cel z głowy, a gdyby wiedziała, że i tak nie odpuści, także postanowi walczyć, nie chciała mieszać ją w swoje sprawy i narażać na niebezpieczeństwo.

Pokiwała potakująco głową spoglądając w kierunku Aiko. Tak naprawdę nie miała powodu, żeby dołączyć do tych ludzi, więc co ją do tego ciągnęło? Wyniosła puste kubki po kawie i oparła się o blat kuchenny. Czy mój ojciec także walczył z Sierranami ? Czy powodem jego wyprowadzki była chęć chronienia nas ? - pytała siebie w głębi duszy. - Teraz nawet nie wiem czy mój ojciec żyje... - spuściła wzrok w dół. Po chwili wróciła do pokoju i spojrzała na dziewczyny siedzące na kanapie. Westchnęła cicho i znów usiadła obok nich.
- Wydaje mi się, że nie wszyscy Sierranie są źli... - powiedziała nagle patrząc na Rin. Przeniosła wzrok na Aiko, która skrępowana uciekła spojrzeniem w bok.

Dziewczyna znowu poczuła się trochę niechciana. Rozumiała to, że Rin poznała nową koleżankę, ale jednak trochę to bolało.
-To ja już może pójdę. Spojrzała na dziewczyny.

- Zostań. - uśmiechnęła się sztucznie chcąc zrobić na gościu dobre wrażenie. - Może obejrzymy jakiś film ? - rzuciła, po czym znów się uśmiechnęła i odgarnęła kosmyk włosów za ucho.

Słysząc to chciała powiedzieć, że nie chcę przeszkadzać, ale gdy Rin złapała ją za rękę i uśmiechnęła się, zrozumiała, że jednak nie powinna odchodzić. Uśmiechnęła się do Emily i powiedziała.
-Ach no dobrze, zostanę.

-Dobry pomysł. Masz jakiś w zanadrzu? Powiedziała do Em znów sympatycznie, unosząc lekko konciki ust by nie wyglądać na znudzoną, czy obrażoną. Spojrzała w stronę przyjaciółki i pogłaskała ją po ramieniu.
-A ty nigdzie nie idziesz, zostajesz z nami i oglądasz film!

- Tak, zaraz wrócę. - ruszyła w stronę swojej sypialni i przyniosła z niej dwa pudełka z płytami. Po chwili wróciła do salonu i podała jedno Rin, a drugie Aiko.
- To ja zrobię popcorn i przyniosę piwo.. - tym razem uśmiechnęła się szczerze. To dziwne, uśmiecham się... - pomyślała. Te dwie sympatyczne kwiaciarki znacznie poprawiały jej nastrój i potrafiły zainteresować rozmową, nie tak jak osoby, które próbowały się z nią wcześniej zaprzyjaźnić. Weszła do kuchni i wyjęła popcorn, po czym włożyła go do mikrofalówki. Wyjęła z lodówki trzy piwa, a gotowy popcorn przesypała do miski. Gdy wróciła do salonu postawiła miskę i puszki z piwem na stole.
- To co oglądamy ? - zapytała wsuwając ręce w kieszenie bluzy.

Gdy Em poszła do kuchni, Zaczęły przeglądać filmy, nagle Aiko znalazła ich ulubioną Komedię. Dałam płytę Emily.
-Może być ten??

- Może. - uśmiechneła się i włożyła płytę do odtwarzacza DVD. Usiadła obok nich.
*koniec tematu*

Weszła do mieszkania z dwoma pełnymi reklamówkami zakupów i zatrzasnęła drzwi nogą. Odniosła zakupy do kuchni w której je rozpakowała. Rozejrzała się dookoła. - Nie mam nikogo.- pomyślała spuszczając wzrok w dół. Wyjęła telefon komórkowy i tępo wpatrywała się w wyświetlacz, na którym widniało zdjęcie jej i Arii. - Tęsknie za Tobą...- po jej policzku spłynęła łza, którą otarła w natychmiastowym tempie. Schowała komórkę do kieszeni, po czym zrobiła sobie musli z jogurtem. Miała ochotę się gdzieś wybrać. Ale gdzie? Może tak po prostu na cmentarz jak zwykle.- myślała jedząc musli. Westchnęła i odłożyła pustą miskę do zlewu. Położyła się w sypialni i tępo wpatrywała się w sufit rozmyślając co by było gdyby Aria i jej babcia były przy niej. Matki nie widziała, nie wiedziała czy w ogóle żyje. Nie miała nikogo bliskiego. Zacisnęła mocno wargi chcąc powstrzymać napływające do oczu łzy..