Zachodnia część parku.

Przeszły przez bramę parku. Nie lubiła takich miejsc wszędzie było tłoczno, słońce nie zakrywane przez bloki raziło w oczy, wszędzie hałas, okropność....ale ważne, że Aiko się cieszyła. Rozłożyły koc na trawie i zaczęły rozkładać na nim jedzenie, założyła okulary przeciw słoneczne i posmarowała się kremem z filtrem, rozłożyła specjalny parasol przeciw promieniom UV, oczywiście w stylu goth. Nie chce opalenizny, bladość jest ładna i pasuje do jej stylu. Wyróżniała się od ludzi wokół, ale to tylko styl, nie interesuje mnie czy innym ludziom się podoba czy nie. Zatopiła delikatnie zęby w kawałek czekoladowego ciasta, pod spód dala rękę by okruszki nie spadały na koc, rozkoszowała się smakiem, to był chyba jedyny plus tego wypadu, nie! Aiko była szczęśliwa to było najważniejsze. Uśmiechnęła sią lekko wgapiona na jedzącą przyjaciółkę. Przyjemną chwilę przerwała nagła myśl o tym, o czym rozmawiała z Emily, o zemście! Uśmiech zaraz zszedł jej z twarzy. Poczuła także poczucie winy, że nie powiedziała przyjaciółce, że jednak nie zamierza zrezygnować z zemsty.
Zmieszała się trochę, ale postanowiła mieć już to za sobą, nie chciała jej zranić, mając przed nią tajemnicę.
-Aiko, ja.....ja nie odpuszczę! chcę pomścić rodziców, pragnę tego! Patrzała na dziewczynę stanowczym lecz trochę błagalnym wzrokiem, jakby miała prosić o pozwolenie.

Była zdziwiona, nagłą wypowiedzią Rin.rozmawiały o tym już bardzo dawno, myślała, że zrozumiała jaka zemsta jest zła i już nigdy nie będą poruszać tego tematu. Jednak nie da się wybić tej głupiej myśli z jej głowy. Zrozumiała, że upartej nie wmówisz, ale na pewno nie pójdzie walczyć sama! Nagle ogarnęło ją przerażenie.Dziewczyna nie lubiła zabijać ludzi,widoku krwi i ogólnie brutalności.Nie wiedziała jak ma zareagować .
Istniało jeszcze ryzyko, że może stracić Rin lub sama zginąć.Złapała ją za rękę spuściła głowę w dół jej twarz przykryły włosy i jęknęła:
-Rin n-nie odchodź proszę! nie chcę byś zginęła....Po policzku spłynęła jej łza.

Dobiegł do miejsca, z ktorego czuł energie. Rozglądał się za osobami od których czuł moc. Zauważył dwie dziewczyny. Były słodkie. Jednak chłopak nie był pewny, po której są stronie. Usiadł na ławce i przez kilka minut wpatrywał się w dziewczyny próbując rozgryść kim są. Zostawiając grzywke spioł włosy w kitke. Odgarnął włosy z tatuaża i pomasował skronie. Zmęczenie po podróży dawało się we znaki i w dodatku nie spał od dwóch dni. Pewnie miał wory pod oczami, jednak nie wiedział dokładnie, bo nie przegłądał się w lustrze. Nie wiedział co z Lucy i się troche martwił, ale jeśli to były aterianki to musiał z nimi nawiązać kontakt przed czerwonowłosym. Nucąc melodie jednej z jego piosenek podszedł do dziewczyn. Przykucnął przy kocu i sie uśmiechnął.-Dzień dobry.-przywitał je najpiękniejszym uśmiechem jaki potrafił. Kilka kropelek potu spłyneło po jego twarzy.
-Cóż mam nadzieje ze nie jesteście sierriankami, bo walka z dwoma na pewno będzie trudna. Wiec? Kim jesteście i po co przybyłyście do Lute-spytał jak najbardziej uprzejmie. Jednak było widać że jest całkiem poważny. Dzieki jego pozycji bez problemu mógł siegnąć po pistolet ze ślepakami z środkiem nasennym.

Spodziewała się, że Aiko będzie krzyczeć o tym, ze zemsta jest zła i niczego nie naprawi, ale ona płakała. Nie wiedziała co zrobić. Przytuliła ją i powiedziała:
-Nie martw się. Nie zginę, jestem silna. Pogłaskała dziewczynę po głowie. Gdy zobaczyła jak ktoś kuca przy ich kocu i usłyszała jego słowa. Zdziwiła się lekko, kim jest ten chłopak i czemu się pyta o nasze pochodzenie? Pomyślała chwilkę, powiedział, że jeśli jesteśmy Sierrankami, będzie musiał z nami walczyć. Może to ktoś, kto walczy z Sierraninami. Czy los się do nich uśmiechnął? Dalej przytulając swoją przyjaciółkę powiedziała z poważną miną:
-Jesteśmy Ateriankami, Pracujemy w Lute. Czego od nas chcesz?

Zapłakana dziewczyna otarła łzy i poprawiła fryzurę patrząc się na chłopaka który klęczał przy ich kocu.
- Kim jesteś ?
- zapytała niepewnie patrząc na niebieskowłosego po czym obdarzyła spojrzeniem swoją przyjaciółkę.
Po chwili po raz kolejny spojrzała nieufnie na chłopaka klęczącego przy kocu

Usmiechnał sie do zapłakanej dziewczyny. Jednak usmiech po kilku sekundach znikł i przybrał poważny wyraz twarzy.-Jak sie pewnie domyslacie też jestem aterianinem. Jestem tak jagby szefem aterian w Lute. Jestem Valshe. Oczywiscie to nie jest moje prawdziwe imie. Niebezpiecznie ich używac w Lute bo nie wiesz gdzie czai sie wrog. Wole też byscie raczej nie zdradzały mi swych imion. Bo nie wiadomo co może sie wydażyc. Jestem zaskoczony że o mnie nie słyszałyscie. Moj zespoł White Crow jest dosc sławny. Jestem najbardziej poinformowany o sytuacji w miescie. Co chce? Dowiedziec sie czy podejmiecie sie walki z Sierrą, ktory sie odrodził i czy pomożecie mi uratowac swiat z pod jego żadzy. Bo pewnie znacie legende o ksieżniczce Ate i generale Sierrze.-długa wypowiedz zawierała wszystkie potrzebne informacje. W duchu naprawde chciał by mu pomogły. Czuł przecież wiez z nimi tak jak z każdym spotkanym aterianinem. Nie wiedział czemu tak sie czuł, ale wiedział jedno. Zrobi wszystko by je namowic do wspołpracy. Był całkiem poważny.

Wysłuchała wypowiedzi chłopaka. Nie wierzyła, że taki zbieg okoliczności się może zdarzyć. Spojrzała na Aiko, którą ścisnęła mocniej i zaraz odwróciła wzrok na chłopaka.
-Valshe tak? Wchodzę w to! Z własnych powodów. Miała zdeterminowany wyraz twarzy, spojrzała jeszcze raz na przyjaciółkę i zrobiło jej się żal, jak mogła to tak łatwo powiedzieć wiedząc, że dziewczyna będzie się martwić o jej życie?
-Aiko ja.....Nie dokończyła, kompletnie nie wiedziała co powiedzieć.

Szła przez park pogrążona w własnych myślach z słuchawkami w uszach, bo przecież jakżeby inaczej ? Wsunęła dłonie do skórzanej kurtki i uśmiechnęła się sztucznie do mijającego ją chłopaka, który zarumienił się. Norma... - pomyślała i skrzywiła się lekko spoglądając na zakochane pary siedzące na ławkach i wpychające sobie języki do gardeł.
- Żałosne...- wyszeptała cicho, jednak poczuła ukłucie zazdrości. Odgoniła od siebie te myśli, ponieważ w oddali ujrzała Rin i Aiko wraz z jakimś niebieskowłosym chłopakiem.
- Witaj Rin,. -uniosła kąciki ust delikatnie ku górze. - Hej Aiko. - zlustrowała wzrokiem nieznajomego. - Dzień Dobry. - odezwała się cicho nie wiedząc o co chodzi. Spojrzała pytająco na koleżanki.

Zakłopotana powiedziała stanowczo prosto z mostu:
-Jeśli ty dołączasz to ja też nie pozwolę żeby coś ci się stało
Spojrzała na Rin z kamienną twarzą po czym przeniosła wzrok na chłopaka.
- Mogę też dołączyć ? - zapytała pewnym lecz chłodnym głosem

Zdziwiła się strasznie gdy usłyszała Aiko, Ucieszyła się i ścisnęła ją mocno, ale zaraz przybrała poważny wyraz twarzy.
-Cześć Em....to jest przewodzący Aterianami, którzy walczą z Sierraninami. Spojrzała na nią poważnym wzrokiem.

Usmiechnał sie w strone nowej dziewczyny. Wstał i włożył rece do kieszen. -Mowia mi Valshe...jasne że możesz. Im wiecej nas tym lepiej! Wiecie tak naprawde jest nas dwoje włacznie ze mna-powiedział troche zakłopotany.-Ale na pewno nie dam wam umżec! Chocbym miał zapłacic życiem. Druga osoba jest...-chciał powiedziec już imie lucy, ale przypomniał sobie co wczesniej powiedział-Reinkarnacja Ate...Silver-powiedział dosc cicho by tylko one usłyszały. Mowiac im to zaufał im.

Od razu wiedziała o co chodzi Rin. Pokiwała potakująco głową i spojrzała na chłopaka. Nie odwzajemniła uśmiechu, spojrzała na Aiko.
- Też chciałabym się przyłączyć...Jeśli można. - powiedziała chłodno przygryzając dolną wargę. Znów zlustrowała wzrokiem nowo poznanego chłopaka.
- Jestem Emily ... - zwróciła się do chłopaka.

Uśmiechnał się do niej przyjaźnie. Aterianki he? Coraz więcej tutaj ludzi pokrewnego mi gatunku lecz nie czuje się przy nich bezpiecznie. Chyba dlatego że jestem troche silniejszy. Westchnał. -To więc miło mi że będe mógł z wami współpracować, lecz najpierw chce się dowiedzieć czemu chcecie śmierci Sierrianinów. Co wam zrobili i jakie macie zamiary względem nich? Myśle że najpierw powinienem powiedzieć czemu ja chce ich wybić. Kilka lat temu czwórka Sierraninów napadła na zamek księżniczki Ate. Wyrżneli w pień praktycznie cały klan Kuraikishi, który pochodził najbardziej od Ate. Miał najwięcej krwi. Uratowałem wtedy Silver...z tamtego zamku. Cały czas szukam zabójców jej rodziny. Po za tym dużo mych krewnych poległo w walce. Nie zamierzał dalej puszczać tego płazem. Gdy przyjdzie na to pora zabije wszystkich Sierrianinów, którzy są w Lute. - jego twarz przybrała poważny wyraz. Był stuprocentowo pewny co do swego zamiaru. Nie chciał widzieć cierpiących Aterianinów. -Zrobie wszystko by ich gatunek znikł.

Słuchała historii chłopaka siedząc bezradnie na kocu, rozumiała dlaczego najpierw chciał je wypytać. Pomyślała o tym, że Em nie ma jakiegoś konkretnego powodu by walczyć. Gdy niebieskowłosy przestał gadać postanowiła odezwać się zanim, ktoś inny to zrobi.
-gatunek? brzmi trochę jakbyśmy byli zwierzętami. Uśmiechnęła się ironicznie, wstała i poprawiła sukienkę.
-Mój powód jest prosty, chcę zemsty...Sierraninie zabili moich rodziców, szukam pomsty. Skoro używamy ksywek nazywaj mnie Angel. Odchyliła lekko głowę w bok i uśmiechnęła się przyjaźnie, podając chłopakowi rękę. Po uściśnięciu dłoni spojrzała na Aiko.
-To Rose, potrafi walczyć o swoje i postanowiła mnie chronić. Spojrzała kontem oka na Em, nie chciała jej wyręczać, sama właściwie nie wiedziała co powiedzieć.

Patrzała to na Rin to na nowo poznanego chłopaka, w sumie dlaczego chciała walczyć z Sierranami ? Zacisnęła mocniej pięści. Nie mogła przecież winić Sierran za to, że jej ojciec odszedł i zostawił ją oraz jej mamę. A może...on nie zostawił nas dla innej kobiety ? Może walczył razem z innymi ? Nie wiele wiedziała o swoim ojcu.
- Chce pomóc... - spojrzała na Aiko i Rin. Właściwie jak miała je nazwać? Koleżanki ? Czy to powoli przeistaczało się w przyjaźń. -...Rin i Aiko. - zdecydowała ostatecznie patrząc w oczy Alexowi. - Z resztą historia, którą nam opowiedziałeś sprawiła że tym bardziej chce walczyć. - patrzała cały czas na chłopaka i skrzyżowała ręce na piersiach.

Chłopak tym razem usiadł na trawie. Tego chciał? Nie był pewien. Od kiedy zjawił się tu Casimir po prostu chce on go zabić. O niczym innym nie marzył jednak co będzie potem? Nie był pewien. Troche się podirytował samym sobą. -Dziękuje Ci.-uśmiechnął się do niej.
-Może powinniśmy iść w przestronniejsze miejsce?-zaczął się troche nerwowo rozglądać.
-Mam nadzieje że rozumiecie co mam na myśli. Po za tym jestem głodny a grosza przy sobie nie mam. Myśle że powinniśmy wpaść do Silver. Nieźle gotuje. Ma własny salon na rynku. Jest fryzjerką.-spojrzał na zegarek. Była ledwie 10.
-Sam chciałbym też sprawdzić czy mnie posłuchała i siedziała grzecznie na tyłeczku w domu.-powiedział wstając z ziemi.

Gdy Rin z determinacją mówiła o swoich powodach, poczuła się jakby było jej trochę szkoda, tak naprawdę nie chciała pozwalać jej na tak niebezpieczną rzecz. Do tego sama zgodziła się wziąć w tym udział. Miała troszke wątpliwości. Spuściła lekko głowę, ale gdy usłyszała jak przyjaciółka mówiła o niej, podniosła głowę i rozpromieniła się. Zdała sobie sprawę z tego, że na zawsze będą razem, nawet gdy będą umierać będą się wspierać nawzajem. Nawet Emily chciała to dla nas zrobić....walczyć za swój ród?
My? Jakbyśmy były żołnierzami, a przecież jesteśmy tylko dziewczynami, które o walce nic nie wiedzą. Niebieskowłosy chłopak zaproponował spotkanie się z niejaką Silver ciekawe jaka ona jest? -Rynek? Mamy tam kwiaciarnie! Dziwne, nigdy nie zauważyłyśmy tam salonu fryzjerskiego. W każdym razie idziemy. Uśmiechnęła się pogodnie, wstała i zaczęła pakować rzeczy do koszyka.